μεγιστόφθαλμος

μεγιστόφθαλμος, -ον (Μ)

αυτός που έχει πολύ μεγάλα μάτια («τὴν μεγιστόφθαλμον καί, ὡς ἡ ραψῳδία φαίη, βοώπιδα», Πρόδρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μέγιστος + ὀφθαλμός (πρβλ. κοντ-όφθαλμος)].